سرنا ساز نای شادمانی یا سورنال هست که این هم اصالتی باستانی در موسیقی ایران دارد.

سرنا جزء سازهای بادی است که آهنگ و طنینی شور انگیز ایجاد می کند و غالباًهمراه با دهل استفاده می شود. چون سرنا و دهل کنار هم استفاده می شود ، وجه تسمیه عبارت ساز و دهل است.

سرنا را از نی می سازند و معمولاً انتهای آن همچون شیپور گشاده است تاطنین بیشتری پیدا کند.

قوچمه یا دو ساز از کنار هم گذاشتن دو نی نازک ساخته میشود و بیشتر مناسب مجالس عروسی و شادمانی است و دهل از آلات موسیقی کوبه ای است .

بر دو طرف دهل پوست میکشند و قدیمی ها پوست آهو را برای دهل بهتر می دانستند و بیشتر مناسب ایجاد ریتم و تناسب و وزن در موسیقی بوده وهست.

بشنو از نی چون حکایت میکند

از جدایها شکایت میکند

و اما نی ونوای پر سوز و گداز آن ، حکایتی دیگر دارد.

نی از جنس گیاه نی یا از جنس فلز و خصوصاً برنج یا برنز درست می شود.

نی هم نوای کوهستانهاست ، که چون از چشمه سار نی بر دامنه ها جاری می شود مهربانی و لطف و صفا را به مدد بالهای نسیم پراکنده میکند.

و بلاخره ساز ضربه ای و کوبه ای معروف ،دایره

دایره حلقه ای و یا چنبره ای است مدور که از طرف روی آن پوستی کشیده شده و گاهی بر چنبره چوبی دایره سکه و حلقه هایی می آویزند که به آن دایره زنگی می گویند.

منبع :وب سایت صداي خراسان رضوی