در راستای مطالبات به حق مردم بخش هلالی ،در جهت آبادی و آسایش با نعمت گاز و با پیگیری مسولین محترم استان،شهرستان و بخش، کلنگ عملیات گازرسانی به 47 روستای بخش هلالی و مرکزی شهرستان جغتای روز دوشنبه مورخ 5/12/92  با حضور  مسئولان به صورت نمادین در میدان بخش هلالی به زمین زده شد.

این مراسم با حضور امام جمعه معزز شهرستان حجه الاسلام موحدی پور، نمایندگان محترم جناب آقای دکتر محسنی ثانی، مهندس سبحانی فر، مدیرعامل شرکت گاز خراسان رضوی جناب آقای معراجی، فرماندار محترم شهرستان جناب آقای علی آبادی، فرمانده محترم انتظامی شهرستان جناب سرهنگ کیانی، بخشدار محترم هلالی جناب آقای انوری مقدم، مسئولین شهرستان و مردم انقلابی بخش هلالی برگزار گردید

مدیرعامل گاز خراسان رضوی در حاشیه این مراسم در گفت‌وگو با خبرنگار تسنیم اظهار کرد: گازرسانی به این روستاها شامل سه فاز جداگانه است که اقدامات اولیه درباره شناسایی پیمانکار انجام شده است.

معراجی بیان کرد: براساس برنامه ریزی انجام شده همزمان با اردیبهشت ماه سال 93 این سه پروژه اجرایی می‌شود.

وی تصریح کرد: نفوذ ضریب گاز در شهرستان جغتای 33 درصد است که باعملیات گازرسانی به این روستاها تعداد 26  هزار نفر از نعمت گاز بهره مند می‌شوند.

معراجی گفت: هزینه گازرسانی به این روستاها بیش از 30 میلیارد تومان است.

منبع : سایت تسنیم و روستای ابویسان

برای دیدن عکس ها به قسمت ادامه مطلب سر بزنید

نتایج شمارش آرای ریاست جمهوری در بخش بزرگ هلالی:

هلالی جغتایی:

بدرالدین، نورالدین (ملیت: ایرانی قرن:۱۰) (مقتول ۹۳۹/ ۹۳۶/ ۹۳۵ ق)، شاعر، متخلص به هلالی. نسب وی به ترکان جغتایی می‏رسد. در استرآباد به دنیا آمد و در همان جا به تحصیل و کسب کمالات پرداخت. از زادگاهش به هرات رفت و به خدمت امیر علیشیر نوایی رسید و در سایه‏ی تربیت او به کسب فضایل و فنون شاعری پرداخت. وی با سام میرزای صفوی (م ۹۷۵/ ۹۷۴ ق)، صاحب «تحفه سامی»، معاصر و معاشر بود. بعد از فوت سلطان حسین، هرات به تصرف عبیداللَّه خان ازبک درآمد و هلالی به همراه گروهی از شیعیان یا متهمان به تشیع، به وسیله‏ی عبیداللَّه خان به قتل رسیدند. البته گفته‏اند که وی ابتدا مورد محبت خان ازبک و از ملازمان او بود تا آنکه مورد حسادت اطرافیان شاه قرار گرفت و به شیعه بودن محکوم شد و به همین علت سلطان او را ابتدا به زندان افکند و پس از چندی در چهار سوق هرات به قتل رساند. هلالی طبع شعر خوبی داشت. از او قصایدی در مدح عبیداللَّه خان و ائمه اطهار (ع) به جای مانده‌است، اما اهمیت وی بیشتر به سبب غزل‏های لطیف و پرمضمون او می‏باشد. از آثارش: مثنوی «شاه و درویش»، در هزار و سیصد و چهل و پنج بیت؛ مثنوی «صفات العاشقین»، در هزار و دویست و سی و هفت بیت؛ مثنوی «لیلی و مجنون»؛ «دیوان» شعر.

منبع : ویکی پدیا

استفاده از این مطالب با ذکر منبع مجاز می باشد