با سلام
وقتي كه خواستم به كمك دوستان كتابخانه اي در روستا احداث نماييم و شماره حساب و آدرس براي كمك داديم چون منفعت اين كار براي اهالي و مخصوصا جوانان روستا بود ، پيش بيني مان اين بود كه روستايي ها استقبال خوبي كنند اما بعد از چند ماه و همچنين راه اندازي كتابخانه دريغ از كمكي !!!!!!
( البته به غير از افراد كمي كه ما را در اين راه ياري دادند)
چند نكته اي هست كه دوست داشتم براي دوستانم باز گو كنم.
1- چگونه نوجواني از فاصله اي دور كه هيچ رابطه اي با مردم اين روستا ندارد به كتابخانه روستا مبلغ 200 هزار تومان كمك مي كند ولي اهالي خود روستا كه ذينفع در استفاده از آن هستند حاضر نيستند ريالي كمك كنند!
2- در يك روز براي جشني به گفته اي سه ميليون و به گفته اي يك ميليون تومان هزينه جشن و دادن لقمه اي نان مي شود . ولي براي فرهنگ هيچ!
3- براي شكم و نان همه خيرات مي كنند ولي براي فكر و انديشه و فرهنگ دريغ از ريالي .
4- ما داريم هزينه هايي پنهان زيادي مي دهيم كه نتوانسته ايم اوقات فراغت جوانانمان را پر كنيم ولي حاضر نيستيم ريالي براي پر كردن اوقات فراغت جوانانمان بدهيم.
اميدوارم اين فقر فرهنگي از بين برود و مردم ما بجاي هزينه ا .ب .ك. ي و ت. ل و . . . كه هيچ فايده و سودي براي ما ندارد به فكر هزينه سرمايه خود، جهت فرهنگ خودمان باشيم.
جا دارد اينجا از كليه دوستاني كه با هر نيتي ما را در اين راه ياري دادند تشكر كنم .
|
منوی اصلی
نویسنده: 